Het eerste verhaal dat ik geschreven heb? Ik denk dat ik tien jaar was. Het ging over een jongen die niet kon voetballen, wat meteen ook de titel was. Ik schreef en bleef schrijven. Toneeltjes. Liedjes. Verhaaltjes.
Journalist wou ik worden en dat deed ik ook. Op 20 januari -mijn verjaardag- wordt traditioneel de president van de Verenigde Staten ingehuldigd. Daar wou ik bij zijn. Ik studeerde geschiedenis en internationale politiek, maar belandde als sportfreak finaal op de sportredactie van De Morgen.
Enkele jaren later maakte ik een transfer naar de sportredactie van Het Laatste Nieuws. Daar werd ik zowaar voetbaljournalist, wat toch een beetje abnormaal was aangezien ‘vrouwen toch helemaal niets van voetbal kennen.’ Gelukkig viel dat niet al te zeer op en kon ik heel wat jaren meedraaien. In 2013 vroeg Sporting Telenet me om als eerste vrouw ooit de live-interviews te doen voor de wedstrijden van de Belgische eerste klasse.
Zo begon het televisieluik. Via Sporting Telenet ging het richting VTM voor de volgende primeur. Ik mocht als eerste Vlaamse vrouw de interviews doen tijdens de Champions Leaguematchen. Wil je meer weten over mijn voetbalperiode. Dan…ga ik je dat hier niet vertellen. Maar ik schreef er vanalles over in mijn boek Speelgoed.
Dat brengt me naadloos bij mijn passie. Zie ik al dat ik graag schreef? Dat eerste non-fictie boek deed me dromen van meer. Van een roman. Daarom zette ik alle voetbalactiviteiten aan de kant om Kathaai te schrijven. Mijn eerste roman.
Professioneel koos ik een andere richting. Ik dook de communicatiewereld in. Eerst als diensthoofd communicatie bij beweging.net. Nadien als communicatie en media manager bij voetbalclub Antwerp.
Maar vrijheid is mijn hoogste goed. 2019 betekende de start van mijn freelancebestaan. Dat maakt me zo gelukkig. Schrijven, spelen met taal, met boodschappen. Ik doe dat gewoon graag. Ik vind het moeilijk om een label op mezelf te kleven. Ben ik een content marketeer? Een storyteller? Een content creator? Het ding is: